باید گریست چاره به جز خون دیده نیست
ناله کنید جای غزل یا قصیده نیست

گودال! این که جان به لب است اینچنین کنون
ماهی سرخ و تازهٔ در خون تپیده نیست

این عرش جاگرفته به آغوش تو مگر
طفلی که جان پاک نبی پروریده نیست

این سیّد شباب بهشت است اینچنین؟
اینجا کسی که حرف نبی را شنیده نیست؟

این محترم فتادهٔ بر شوره زار طف
جایش به زیر چکمه هر کس رسیده نیست

حقش هزار و نهصد و پنجاه زخم با
زخم زبان به این همه رنج کشیده نیست

این باغ سرخ رفته به تاراج را دگر
چیزی برای آنکه به غارت نچیده نیست

در قتلگاه آمدم و خون جگر شدم
یک جای بوسه روی گلوی بریده نیست