خودم ایران و دلم
زمينه، هاتف نيكپور، منصوره محمدي مزينان
سال انتشار: ۱۴۰۱، حلقه ادبی ریان
بنداول
خودم ایران و دلم
پر کشیده تو عراق
کم آورده قلب من
زیر بار این فراق
دلت میاد،که نوکرت ،چن ساله مونده چش به راه ؟
مرهم بزار، روی پرم ، شکسته بالم و گناه
جز با حرم،حال دلم ، دیگه نمیشه روبراه
نخواه بشم تو این روزا خونه نشین
لک زده قلبم واسه روز اربعین
((کرب و بلا کرب و بلا کرب و بلا))
بند دوم
ببار ای بارون ببار
از چشِ جا مونده ها
چاره ای جز گریه نیست
واسه تو را مونده ها
زیر فشارِ ،این فراق ،قلبم شده ترک ترک
آخر منو ،درد غمِ ، تو میکُشه بدون شک
ذکر لبام، تو این روزا، یا لیتنا کنتُ مَعَک
این روزا با خاطره هام شدم عجین
رو دوشمه کوله ی درد اربعین
((کرب و بلا کرب و بلا کرب و بلا))
بند سوم
شبیه ابر و بارون
حکایت دوریمون
پیچیده و برامون
روضه گرفت آسمون
رزق چشام،کربلاته،کاش به دلم نمونه داغ
نون چشام،آجر میشه، به خاطر همین فراق
راضی ام ، حتی بشینم ،تو مرز ایران وعراق
خوش به حال زائری که تو کربلاست
رزق چشاش دیدن گنبد طلاست
((کرب و بلا کرب و بلا کرب و بلا))