بنداول

لحظه ی اخره
پسر حسن تو راهه
بی قراره که عموش
توی گودال بی پناهه
میبینه روبروشو/ بهترین آرزوشو
نمیتونه ببینه/ تنهاییه عموشو
چشماش یه چشمه خونه
واسه عموش گریونه
با ذکرِ حیدر حیدر
داره رجز میخونه
ای زاده بحر کرم، ای جان، ای جان
ای بچه شیرِ پُر جَنم، ای جان، ای جان
ای جان ای جان

بنددوم

زاده مجتبی ست
دلاوریاش قشنگه
پا به پایِ عموش هِی
باشور وجنم می جنگه
جای باباش می جنگه/دلش دوباره تنگه
رویِ سرش بارونه/نیزه و تیر و سنگه
شیرِ و جنم داره
شاگردِ علمـــداره
مثلِ باباش، تو قلبش
دریای کرم داره
ای حاصلِ عمرِ حسن،ای جان، ای جان
ای نوگلِ باغ و چمن،ای جان، ای جان
ای جان ای جان

بندسوم

حرمله با یه تیر
عموشو گرفت نشونه
می ره باز که سپر شه
کاشکی بشه و بتونه
چه کرده تیر با بازوش/چه کرده پا باپهلوش
که می شینه به زحمت/رو کنده ی دوزانوش
صوتِ عموش تو گوشش
دستِ باباش رو دوشش
خورشید، تویِ قتلگاه
چسبیده به آغوشش
ای غرقِ خون ،پورِ حسن،ای وای ای وای
سربازِ شاه بی کفن،ای وای ای وای
ای وای ای وای