بند اول

منم خاک کویت اسیر گیسویت مه به روی نی پریشان
به روضه‌ت مأنوسم فراقت کابوسم زغیرتو شدم گریزان

حسین
نظری کن آقا
به دل سیاهم
دستمو بگیر ای
همه ی پناهم

تو افسونگر دلهایی
صاحب حرم اللهی
مرده زنده کند نامت
ای ذکر تو مسیحایی

اربابم ابی عبدالله ۲

بند دوم

ز عشقت در شورم بخیزم از گورم گذرکنی اگرزخاکم
اگرچه من پستم غلام تو هستم به وادی غمت هلاکم

حسین
ناله ی زهرا و
اشک یتیمانت
مانده بین گودال
پیکر بی جانت

زینب تو‌شده بی تاب
دخترت پریده از خواب
با ناله ی عمو جانم
خیز از جا حرم‌و دریاب

«خواهرت شده بیچاره
اهل خیمه ها آواره
از بابا بردند انگشتر
از دختر گوش و گوشواره»

یامظلوم ابی عبدالله ۲