یک روضه کفایت کند اینجا تنها
یک لشکر کینه‌ای و زنها تنها
سرها که یکی یکی یکی غارت شد
ده اسب به نعل تازه حالا٬ “تن”ها

آه میون این غربت و زاری

دلخوشی های کم دور و برت را بردند

آسمان شد تیره و شد همهمه دور و برت

خنجر، خنجر، دوباره خنجر، خنجر

مقتلش بود تیره و تاریک