بنداول

هرجایی از مسیرت
خوردی اگه به بن بست
میدونی که کلیدش
تو دستای رقیه ست

اگه بهت نگا بکنه
بشینه و دعا بکنه
میتونه راحت خیلی از
گره ها رو وا بکنه

پَره دامنت یه عمریه پناهه عالمه
همه عشقمی ضریح تو همیشه قبلمه
اگه صددفه فدات بشم بازم کمه

بنددوم

پای اسم قشنگش
میزنم زیر گریه
روی قلبم نوشته
انا عبد الرقیه

اونیکه مقتدای منه
کوچیکه اما یه تنه
با یه اشاره میتونه
شام غمو بهم بزنه

نمکه غمت با شیر من یه عمره قاطیه
برا زندگی وجودتو رگ حیاتیه
به هوای تو دیونگی یه حسه ذاتیه

بندسوم 

روزی کربلامون
پیش بی بی حواله ست
براتمون تو دسته
فاطمه ی سه ساله ست

کاش مهربونی بکنه
شیرین زبونی بکنه
برای ما پیش باباش
پادرمیونی بکنه

غم وغصمو میخوردی و نذاشتی تا برم
منه روسیا بدون تو آخه کجا برم
تو اجازه بدی میشه شبی به کربلا برم