در مکتب ما فراز اول این است
سجاده حق طلب به خون رنگین است
آنجا که طریق عشق می پیمایی
سِرّی است که تلخ تلخ هم شیرین است

…………………………………………

اندوه دوباره می چکید از جسمش
شاید دل پاره می چکید از جسمش
پیراهن سبزش آسمانی شده بود
از بسکه ستاره می چکید از جسمش

محمد مبشری